آلیاژ های دارای آهن هستند که به عنوان آمیژان و به صورت مواد افزودنی به مذاب فلزات و فولاد ها اضافه می شوند تا تغییرات مورد نظر را در خواص آنها ایجاد نمایند.

این مواد در صنایع ریخته گری، و تهیه فولاد استفاده میشوند.

از معروف ترین و پر مصرف ترین فروآلیاژ ها می توان از فروسیلیسیم ( فروسیلیس) نام برد.

استفاده وسیع از این آمیژان به منظور اکسیژن زدایی در فولاد ها و گرافیت زایی در تولید چدنهای گرافیتی و همچنین در تولید فولادهای ضد زنگ و نسوز باعث گردیده است که این محصول به یکی از پر مصرف ترین فرو آلیاژ ها در سطح بین المللی بدل گردد.

تاریخچه تولید فروآلیاژها:

به طور کلی فروآلیاژها که سیلیکون متال و فروسیلیسیم نیز از نظر نحوه تولیـد در ایـن رده بنـدی قرار می گیرند تا قبل از سالهای ۱۹۰۰ میلادی مانند ذوب کانه های آهن یا سنگ های منگنز آهـن دار در بوته های گرافیتی و در کوره های زمینی همراه با کک و سایر مواد احیا کننده انجام می شـد.

محصـولات تولیـد شده طبق این روش از لحاظ کیفی فقط در موارد محدودی ارزش صنعتی داشتند.

با این روش، فروآلیاژهایی که دارای نقاط ذوب بالا بودند، به علت عدم رسیدن به درجه حرارت های مناسب محصـولاتی غیـر یکنواخت تولید می کردند.

تا سـال ۱۹۲۰ آهن خام فقط در کوره بلند تولید می شد. بنابراین در کوره بلند بجای شارژ کردن کانه های آهن خالص، کانـه هـای آهن منگنز دار، کروم دار و یا تیتانیم دار جهت تولید فروآلیاژها شارژ می شدند که این محصولات عیار بسیار کمی داشتند.

کوره های تولید فرو آلیاژ

با ساخته شدن ژنراتورها و ایجاد صنایع تولید نیروی برق، تاریخچه تولید فروآلیاژها تکامل گسترده ای یافت و سپس فرو آلیاژهـا و از جملـه سیلیکون متال و فروسیلیسیم به تولید صنعتی رسیدند.

به این ترتیب استفاده از کوره های قوس الکتریکی برای تولیـد فروسیلیسیم و سـیلیکون متـال بـه عنـوان بهترین راه تا امروز شناخته شده است.

کوره های تولید فرو آلیاژ موسوم به کوره های قوس الکتریکی زیر شارژی (Submerged Arc Furnace ) بهترین گزینه برای تولید بسیاری از فرو آلیاژ ها میباشد.